Marokko 2002

We kunnen nog veel verder komen als we twee maanden de tijd hebben om te fietsen, Henk." dat waren de woorden van Jan- Pieter die met me mee zou fietsen. Aanvankelijk wilde ik naar Gribraltar maar volgens JP konden we veel verder komen en dat was uiteindelijk ook zo! Een tocht naar en door Marokko. Jan- Pieter ken ik van de randonneurs tochten, hij had veel ervaring met lange trektochten die hij al fietste. Over de manier van fietsen, het tempo en wild kamperen lagen we op 1 lijn.

 Dat was de basis voor een geweldig mooie tocht. We fietsten door de Ardennen en vervolgens naar Parijs. We deden een dag Parijs aan en stonden in de avond weer net buiten Parijs, ergens aan de rand van een bosje. Die nacht deed ik geen oog dicht vanwege al de wilde zwijnen die om de tent zaten te knorren, JP geloofd tot op de dag van vandaag nog steeds niet dat die zwijnen bijna onder de luifel van zijn bungalow tentje liepen.

 Daarna ging het verder richting Henday waar we een stempel haalden voor een Fleche de France die volbracht was. Over de Pyreneeën gingen we op weg naar Santiago de Compostella, woonden daar een enorm mooie mis bij en zaten pal vooraan toen het Avé Maria gezongen werd… Daar word je stil van als je zo`n eind met de fiets gekomen bent.

De tocht ging verder naar Madrid en naar Toledo, daar brachten we een bezoek aan de oud tour winnaar F Bahamontes (hij won in 1959 de Tour de France, het jaar toen ik ter wereld kwam). Een pracht moment was het daar in zijn fietswinkel! Bahamontes ("de adelaar van Toledo", vanwege zijn klim capaciteiten) ging nog even met ons op de foto en verder ging de tocht, nu in het gele shirt van de “Adelaar”, nog steeds draag ik vol trots dat shirt! 

 Marokko was meteen heel anders, meer bekijks en de wegen waren aanzienlijk minder van kwaliteit. Toch werd het steeds mooier en interessanter, de mensen waren uiterst vriendelijk en bijna nergens hebben we de muntthee hoeven te betalen. De lange afstanden die we in Frankrijk en Spanje fietsten, soms wel 180 km op 1 dag, werden hier aanzienlijk minder. Door het rifgebergte ging het naar Taza, Fes, Meknes en door naar Marrakesch. Fes beroemd om zijn verfbaden om de lederen huiden van een kleur te voorzien, een geweldig mooie ervaring om te zien! Wat een werk.

 Eenmaal in Marrakech hebben we de bagage enigszins gestript om een tocht over de pistes van de Anti Atlas te maken. Hier volgden we paden waar je af en toe een kameel of een ezel tegen komt. En we fietsten over de Tizi-n-Tichka 2260 meter hoog en over de Tiz-n-Test 2083 mtr. De route daar tussen was een traject van kleine kiezelwegen, wasbord, keien, dalen en klimmen, zwaar maar onvergetelijke mooi.

Met vriendelijke groet,

Henk

Deel deze pagina